60 jaar lief en leed: ’t Komt zoals het komt’
Erp - Het was 17 november 1962 toen ze trouwden in Erp; drie weken na de Cubacrisis, die bijna leidde tot een kernoorlog tussen de Verenigde Staten en de Sovjet-Unie. Maar Martien Biermann (87) en Annie Munsters (84) waren zich toen niet bewust van mogelijk gevaar. En waren ze dat wel geweest, dan had dat hun huwelijk niet tegengehouden. Zij bepalen hun eigen toekomst en niet twee grootmachten.
Martien en Annie zijn donderdag zestig jaar getrouwd. Dat is geen toeval want samen hebben ze altijd hun eigen plan getrokken. Of het nu ging om keuzes in hun carrières of persoonlijk leven.
Gescheiden zwemmen
Martien en Annie zijn beiden geboren en getogen in Erp. Ze kenden elkaar dan ook al langere tijd voordat de vonk echt oversloeg. Annie zag hem altijd wel zitten maar Martien had vaak geen tijd en ging liever met vrienden op stap. “Hij wilde altijd gaan zwemmen”, vertelt Annie, “maar dat gebeurde in een tijd dat mannen en vrouwen nog gescheiden werden in het zwembad. En zo leer je elkaar natuurlijk niet echt kennen.”
Kermis van 1956
Maar de verkering kwam er toch. Tijdens de kermis van 1956 vonden ze elkaar voor altijd in de feesttent op het kerkplein. Toen de verkering na zes jaar goed verliep, was trouwen het logisch vervolg. Martien vroeg Annie ‘tussen de soep en de aardappelen’ ten huwelijk aan de keukentafel bij haar thuis. Het antwoord was ‘ja’ en schoonmoeder merkte nog op geen bezwaren te hebben omdat hij ‘goed de kost kon verdienen’.
Eerste tv in Erp
Annie’s ouders waren middenstanders. Ze hadden een winkel waar elektronica werd verkocht en daarom was het ook geen toeval dat bij de familie Munsters de eerste televisie in Erp stond. “Bij de maanlanding in 1969 zaten er dertig man bij ons thuis”, herinnert Annie zich nog, “en er werd altijd voetbal gekeken”.
Martien heeft altijd in de bouw gewerkt, eerst voor een baas en later voor zichzelf. Dat gaf een solide basis maar het betekende niet dat Annie dan maar de huisvrouw speelde. Zij volgde al snel het voorbeeld van haar ouders en begon een winkel. In 1965 opende ze in Erp een tabakszaak annex slijterij. 25 jaar lang deelde ze daar het lief en leed met haar dorpsgenoten voordat ze stopte.
Grote familie
Het echtpaar kreeg drie kinderen, allemaal jongens, Jan, Paul en Peter. Allen trouwden en samen hebben ze gezorgd voor negen kleinkinderen. Eén van hen, de 18-jarige Ivar, kreeg onlangs opa zo gek om in te stappen in een zweefvliegtuig. Ivar is piloot en opa wilde een keer meevliegen. “Het was een grote belevenis”, lacht opa Martien, “ik ga zeker nóg een keer mee”.
Annie en vooral Martien zijn al heel hun leven actief in het verenigingsleven in Erp. Martien was medeoprichter van de drumband van Muziekvereniging OBK en hij was er tambour-maître. Verder stond hij aan de wieg van de tennisclub en de carnavalsvereniging in Erp. Annie heeft altijd gezongen in het dameskoor, inmiddels het gemengd koor.
‘Het komt zoals het komt’
In zestig jaar huwelijk heeft het echtpaar elkaar altijd de ruimte gelaten. ‘Het komt zoals het komt’ is een uitspraak die Annie een aantal keren doet. Op de vraag om elkaars goede eigenschappen te benoemen weet Annie er meer te verzinnen dan Martien. Maar beiden noemen elkaar zorgzaam en nuchter. Ze hebben elkaar altijd gestimuleerd waar nodig.
In de toekomst willen beiden vooral zo gezond mogelijk blijven. Dat is belangrijk. En Martien, die wil nog wel een cruise meemaken naar Noorwegen of de Middellandse Zee. Dat avontuurlijke heeft Annie niet meer. Haar beeld van de toekomst is om die cruise vooral niet mee te maken.
Martien en Annie zijn donderdag zestig jaar getrouwd. Dat is geen toeval want samen hebben ze altijd hun eigen plan getrokken. Of het nu ging om keuzes in hun carrières of persoonlijk leven.
Gescheiden zwemmen
Martien en Annie zijn beiden geboren en getogen in Erp. Ze kenden elkaar dan ook al langere tijd voordat de vonk echt oversloeg. Annie zag hem altijd wel zitten maar Martien had vaak geen tijd en ging liever met vrienden op stap. “Hij wilde altijd gaan zwemmen”, vertelt Annie, “maar dat gebeurde in een tijd dat mannen en vrouwen nog gescheiden werden in het zwembad. En zo leer je elkaar natuurlijk niet echt kennen.”
Kermis van 1956
Maar de verkering kwam er toch. Tijdens de kermis van 1956 vonden ze elkaar voor altijd in de feesttent op het kerkplein. Toen de verkering na zes jaar goed verliep, was trouwen het logisch vervolg. Martien vroeg Annie ‘tussen de soep en de aardappelen’ ten huwelijk aan de keukentafel bij haar thuis. Het antwoord was ‘ja’ en schoonmoeder merkte nog op geen bezwaren te hebben omdat hij ‘goed de kost kon verdienen’.
Eerste tv in Erp
Annie’s ouders waren middenstanders. Ze hadden een winkel waar elektronica werd verkocht en daarom was het ook geen toeval dat bij de familie Munsters de eerste televisie in Erp stond. “Bij de maanlanding in 1969 zaten er dertig man bij ons thuis”, herinnert Annie zich nog, “en er werd altijd voetbal gekeken”.
Martien heeft altijd in de bouw gewerkt, eerst voor een baas en later voor zichzelf. Dat gaf een solide basis maar het betekende niet dat Annie dan maar de huisvrouw speelde. Zij volgde al snel het voorbeeld van haar ouders en begon een winkel. In 1965 opende ze in Erp een tabakszaak annex slijterij. 25 jaar lang deelde ze daar het lief en leed met haar dorpsgenoten voordat ze stopte.
Grote familie
Het echtpaar kreeg drie kinderen, allemaal jongens, Jan, Paul en Peter. Allen trouwden en samen hebben ze gezorgd voor negen kleinkinderen. Eén van hen, de 18-jarige Ivar, kreeg onlangs opa zo gek om in te stappen in een zweefvliegtuig. Ivar is piloot en opa wilde een keer meevliegen. “Het was een grote belevenis”, lacht opa Martien, “ik ga zeker nóg een keer mee”.
Annie en vooral Martien zijn al heel hun leven actief in het verenigingsleven in Erp. Martien was medeoprichter van de drumband van Muziekvereniging OBK en hij was er tambour-maître. Verder stond hij aan de wieg van de tennisclub en de carnavalsvereniging in Erp. Annie heeft altijd gezongen in het dameskoor, inmiddels het gemengd koor.
‘Het komt zoals het komt’
In zestig jaar huwelijk heeft het echtpaar elkaar altijd de ruimte gelaten. ‘Het komt zoals het komt’ is een uitspraak die Annie een aantal keren doet. Op de vraag om elkaars goede eigenschappen te benoemen weet Annie er meer te verzinnen dan Martien. Maar beiden noemen elkaar zorgzaam en nuchter. Ze hebben elkaar altijd gestimuleerd waar nodig.
In de toekomst willen beiden vooral zo gezond mogelijk blijven. Dat is belangrijk. En Martien, die wil nog wel een cruise meemaken naar Noorwegen of de Middellandse Zee. Dat avontuurlijke heeft Annie niet meer. Haar beeld van de toekomst is om die cruise vooral niet mee te maken.
