Buren worden hoorndol van GHB-verslaafde

SINT-OEDENRODE – Het zal je maar gebeuren. Een nieuwe buurman blijkt iemand met een metersdik zorgdossier en een GHB-verslaving. Op de vreemdste tijdstippen hoort Lynn* uit het huis naast haar oerkreten, bonken tegen de muur of indringend stampen op de vloer. Het sloopt haar nachtrust en verziekt haar woonplezier. Buren en instanties kijken machteloos toe.

(*verhaal geanonimiseerd vanwege privacy, naam en adres bekend bij onze redactie)

Lynn heeft serieuze hartproblemen. Ook ontvangt ze maandelijks een infuus voor de aanmaak van antistoffen. Ze moet langdurig revalideren, maar heeft er sinds juni 2019 een enorm probleem bijgekregen. “Soms gebeurt het eenmaal per week, maar de laatste twee maanden is het wel drie of vier keer per week te doen”, vertelt Lynn emotioneel en gesloopt door de onophoudelijke ellende. “Schelden, schreeuwen, allerlei oerkreten, bonken en stampen. Ik heb er ook geluidsopnames van. Dat duurt dan zo’n anderhalf uur lang. Dan is het even stil, maar even later kan het weer opnieuw beginnen.”

Talloze meldingen van overlast hebben geen effect

“Wat leven we toch in een raar land”, zegt Lynn teleurgesteld. “Die verslaafde jongen krijgt op alle fronten hulp en begeleiding bij zijn problemen. Zijn rechten moeten gerespecteerd worden en met de huidige wetgeving kan hij niet verplicht worden opgenomen. Maar hij verziekt mijn leven totaal en ik kan nergens terecht.”

Lynn zegt ook te weten dat de woningbouwvereniging op de hoogte was van zowel haar fragiele gezondheid als de GHB-verslaving van de jongen die naast haar een woning kreeg toegewezen. Die jongen kreeg een tijdelijk proefcontract voor een periode van twee jaar. Hij was iemand met een metersdik dossier die thuis niet meer te handhaven was.

Aan het einde van haar latijn heeft Lynn gevraagd of zij dan niet naar een andere woning mocht verhuizen, maar de woningbouwvereniging zei dat ‘dat geen oplossing was voor het overlastprobleem van de jongen’. Dan zat iemand anders ermee.

Nadat de verslaafde buurjongen in de sociale huurwoning was ingetrokken heeft Lynn in eerste instantie de jongen zelf aangesproken op zijn luidruchtig nachtelijk gedrag. “Daar kan ik niks aan doen, ik doe mijn best, ik ben ermee bezig”’ luidde dan zijn reactie.

Lynn geloofde toen nog dat het allemaal wel beter zou worden, maar het tegendeel bleek waar. Inmiddels heeft zij ruim 6o keer een melding van overlast gestuurd naar zowel de woningverhuurder als de politie. Die is aan de deur geweest. Ze bellen dan aan, kloppen op de deur, maar er wordt nooit opengedaan. De politie heeft geen recht om binnen te treden. Lynn wordt soms uitgescholden en bedreigd door haar buurjongen.

Lynn krijgt bij alle instanties een luisterend oor, maar ze kunnen allemaal niets voor haar betekenen. “Ga maar naar de huisarts als je je niet goed voelt”, gaf iemand als advies. De politie heeft inmiddels ook iemand van sociale zaken van de gemeente benaderd die met de zaak bezig is. Volgens Lynn is er door de woningbouwverenging een dossier opgebouwd om de overlast veroorzakende huurder uit zijn woning te kunnen krijgen. In februari komt de zaak voor de rechter. Maar als hij nergens anders terecht kan of wil, dan kan de rechter bepalen dat hij mag blijven wonen. Lynn voelt een grote onmacht om te komen tot een oplossing.

Meer klachten in de buurt

Als direct aanwonende heeft Lynn de meeste last van haar buurjongen. Een andere buurvrouw hoort ondanks de tussenliggende oprit ook vaak nachtelijke dierlijke geluiden. Zij laat er een geluidsopname van horen. Zij zegt vaak met de woningbouwvereniging te hebben gebeld om hem daar weg te krijgen. “In de zomer is het helemaal hopeloos”, vertelt zij. “Hij flipt soms helemaal. Ik heb ook vaak de politie gebeld. Die komt dan, maar zodra ze weg zijn begint hij weer. Zijn rijbewijs is jaren geleden al afgenomen heeft hij me vertelt. Hij is ook al eens spiernaakt opgepakt door de politie.”

Aan de andere kant van Lynn woont een vrouw die zegt de klachten bevestigen. Ook zij hoort vaak nachtelijke geluiden, schreeuwen, schelden en gillen, maar wat minder hard. Ze kan zich goed voorstellen dat Lynn er helemaal gek van wordt.

Een gezin aan de overkant van de straat zegt al vaak politie en ook begeleiders voor de gesloten deur van de jongeman te hebben gezien. Ze hebben vooral veel last van zijn scooterritjes. Die vinden ze levensgevaarlijk voor voorbijgangers. “Het is een wonder dat er nog geen ongelukken zijn gebeurd.”

Een falend zorgsysteem?

De verschillende instanties wijzen allemaal op de noodzaak om een dossier op te bouwen waarmee een rechter uiteindelijk in zou kunnen grijpen. Lynn moet hier zelf voor zorgen. Alleen als er veel meer buurtbewoners meldingen doen van overlast krijgt men een zaak voor de rechter. Ook moet er vaak sprake zijn van een onhoudbare situatie. Je vraagt je af wanneer het eindelijk genoeg is en wie verantwoordelijk is voor de situatie. Lynn hekelt de onrechtvaardigheid dat haar woongenot volledig wordt afgenomen en dat zij voor bewijslast zorg moet dragen.

Reacties van betrokken instanties

In een reactie geeft een begeleidster van Novadic Kentron aan dat zij niks over deze zaak kan vertellen. Zij respecteert de privacy van de betrokkenen en behartigt vooral de belangen van haar cliënt. Aan een verzoek om hem te laten reageren op de meldingen van overlast is geen gehoor gegeven.

Een woordvoerder van Novadic Kentron geeft aan dat het vaak goed gaat als (ex) GHB-verslaafden zelfstandig gaan wonen en zich van deze drugs blijven onthouden. Ook zijn er gebruikers waar verder niemand last van heeft. Door een combinatie van factoren, zoals het ontbreken van een duidelijke structuur, de nabijheid van andere verslaafden of gecombineerd drugsgebruik kan er een terugval komen. Dan moet diegene waarschijnlijk opnieuw worden opgenomen en onder begeleiding afkicken. Als de overlast bij een woningbouwverenging wordt gemeld, dan moet deze een civiele procedure starten om iemand uit huis te krijgen. De huurder kan dan daar vaak niet meer blijven wonen, omdat de relatie met de buurt beschadigd is. Een alternatieve woning die gezocht wordt staat dan bij voorkeur heel ver weg van de vriendengroep van de GHB verslaafde en niet in een naastgelegen plaats.

Jan van ’t Erve, overkoepelend wijkagent bevestigt dat er heel veel meldingen van overlast zijn binnengekomen. Hij laat zich verder niet uit over de gang van zaken. “De zaak is onder de rechter”, zegt hij.

Woningbouwvereniging Woonmeij laat in een schriftelijke reactie weten i.v.m. privacy geen uitspraken te doen over haar huurders.