“Ik kijk naar wat ik wél kan”
VEGHEL- Na haar loodzware kankerbehandeling kwam Astrid Groenevelt in 1994 weer thuis. Lichamelijk was ze een wrak. Familie en vrienden hielden haar, soms letterlijk, op de been door voor haar en haar baby te zorgen. Een van die vriendinnen was Elsbeth Slippens. Zij bleef Astrid bijstaan, ook bij de gezondheidsproblemen die zich tientallen jaren zouden aandienen. Het was aanleiding voor Elsbeth om ‘shit or shine’ op te richten.
Astrid werd in 1994 geopereerd om de baarmoederhalskanker weg te nemen. Na de operatie waren er complicaties en was ze ernstig ziek. Ze ging naar huis om te herstellen, maar was amper in staat om voor zichzelf te zorgen. “Ik weet nog dat Elsbeth vroeg hoe het met ging. Ik antwoordde dat ik blij was dat ik een kopje thee kon zetten,” herinnert Astrid zich. “Enkele maanden daarvoor was ik nog een gezonde vrouw van 34 jaar. Na mijn eerste behandeling was ik lichamelijk en geestelijk uitgeput. In het begin was ik nog een soort ‘verdoofd’, maar gaandeweg besef je dat je hele leven is veranderd. Dat moet je een echt een plek leren geven.”
Energie verdelen
Verwerken van wat haar overkomen was: daar kwam Astrid niet aan toe. Al snel bleek dat de kanker terug was. Opnieuw volgde loodzware behandelingen die, zo bleek later, blijvende lichamelijke beperkingen met zich meebrachten. Zoals zoveel ex-kankerpatiënten kampt ook Astrid onder meer met zware vermoeidheid. Toch wilde ze dolgraag weer aan het werk. “Dat heb ik ook gedaan. Ik had een leuk baan met heel begripvolle collega’s. Maar voor mijn gevoel moest ik te vaak verstek laten gaan. Ik voelde me daar schuldig over. Uiteindelijk heb ik mijn werk opgegeven. Toen ben ik gaan nadenken wat me energie gaf en wat ik écht graag wilde. Dat was een opleiding visagie. Die ben ik in Amsterdam gaan volgen. Dat kostte veel energie en betekende dat ik ander dingen niet kon. Maar de opleiding gaf me ook veel energie.”
Shinen
Met vallen en opstaan moest Astrid leren waar haar grenzen lagen. “Ik merkte dat ik het fijn vond om me mooi te maken voor bijvoorbeeld een feestje. Als ik me mooi kleed en opmaak, voel ik me beter. Maar ik was ook eerlijk naar anderen en mezelf. Was of ben ik ergens en het gaat het niet, dan zeg ik dat eerlijk. Het is belangrijk om te benoemen wat je voelt en vindt. Natuurlijk heb ik ook gemerkt dat niet alle vrienden en kennissen begrijpen dat je moe of niet fit bent. Maar door open en eerlijk te zijn, heb ik veel begrip gekregen. En ik heb geleerd dat het oké is om goed voor jezelf te zorgen.”
Bespreekbaar maken
Astrid is blij en ook trots dat shit en shine bestaat. “Het is belangrijk dat er meer aandacht komt voor de zaken waar mensen met chronische kanker of ex-kankerpatiënten tegenaan lopen. Veel mensen vinden het moeilijk om daar over te praten. Maar dat is juist heel belangrijk en hoeft ook niet altijd beladen te zijn. Shit or shine wil open, eerlijk maar ook positief vrouwen daarin ondersteunen. Het is fijn om te praten met vrouwen die zich herkennen in wat jij hebt meegemaakt. Ook vind ik het goed dat je via shit or shine coaches kunt vinden die je ondersteunen. Kanker heeft me veel ontnomen, maar zeker ook veel gebracht. Door de ziekte heb ik mezelf opnieuw uitgevonden en besef ik dat je vooral van het hier en nu moet genieten.”
