‘Nederland is een missieland’

MEIERIJSTAD – Kleine kerken en mensen opzoeken op een terras. Niet het gebouw, maar het geloof is belangrijk. We leven in een dictatuur, waarbij we aan steeds hogere eisen moeten voldoen. Pater Charles, sinds kort werkzaam voor de Franciscusparochie, heeft een duidelijke boodschap over wat hij wil betekenen voor zijn gemeenschap.

Vroeger trokken missionarissen vanuit Nederland de wijde wereld in, maar tegenwoordig komen steeds meer Afrikaanse zendelingen naar ons land toe. Pater Charles komt uit Ebolowa in Kameroen. Zijn opa zei op het sterfbed tegen zijn vader dat een van zijn kleinkinderen priester zou worden. Vader nam al zijn kinderen getrouw mee naar de kerkdiensten en liet hen helpen als misdienaar.

Uiteindelijk bleek Charles zich helemaal te willen toewijden aan een leven in dienst van het katholieke geloof. Hij volgde het klein en groot seminarie en studeerde tussentijds even sociologie aan de universiteit. Charles wilde in ieder geval niet in zijn eigen leefomgeving blijven. Hij is daarvoor prima uitgerust, want hij spreekt Engels, Spaans, Frans, Bulu (moedertaal uit Kameroen), Papiaments en uitstekend Nederlands.

Een missionaris als voorbeeld

De Kameroense bevolking was over het algemeen enthousiast over de dingen die de protestantse en katholieke zendelingen deden. “Het was niet alleen bidden, maar ze bouwden ook scholen, ziekenhuizen en bruggen”, vertelt Charles als antwoord waarom de zendelingen populair waren in zijn land. “Ik zag dat een missionaris alles voor elkaar kreeg in het dorp. Mensen luisterden graag naar hem, want hij kon goed vertellen. Die ‘man met een jurk’ maakte echt indruk. Daarnaast werd hij overal met open armen ontvangen en kreeg hij goed te eten en te drinken. Ik denk dat hij mijn voorbeeld was. Door hem ging het vuur ook in mij branden.”

Het geloof bracht bevrijding

“Als iemand iets ergs deed binnen onze gemeenschap, dan werden ze verbannen naar een andere gemeenschap en mochten ze nooit meer terugkomen. De boodschap van de missionarissen was dat God een Zoon heeft bij wie je altijd opnieuw kon beginnen. Dit gaf ons een tweede kans bij zulke misstap en dat was een echte bevrijding voor ons”.

Pater Charles waardeerde het erg dat de katholieken en protestanten in zijn land veel meer deden dan bidden. Ze hielpen de bevolking met dingen die echt nodig waren. Charles’ leven in dienst van het katholieke geloof betekende ook het niet meer openstaan voor verliefdheid en het hebben van een relatie met de andere sekse. “Dat is een keuze die ik gemaakt heb”, zegt Charles. “Dit heeft me wel geholpen om helder te krijgen wat ik wil en hoe ik mijn leven in wil vullen.”

Een parcours is nooit recht

Via vele omzwervingen kwam pater Charles in Veghel terecht. Na het seminarie mocht hij drie missielanden aangeven om naar toe te worden uitgezonden. Brazilië stond op de eerste plaats vanwege het voetbal. België kwam als tweede en Gabon als derde. Rome bepaalde uiteindelijk dat ‘hij heel goed zou kunnen aarden in Nederland’. Het is niet de gewoonte om daarop tegen te sputteren.

Charles kende ons land als ‘blank, klein en waterrijk’. Daar kwam ‘koud’ nog bij toen hij in 2005 startte in Rotterdam-Zuid. “Ik kwam daar echt in de modder terecht”, herinnert Charles zich nog goed. “Je vindt daar alle problematieken zoals drugs, geweld, schulden en prostitutie. Ik probeerde vooral een bruggenbouwer te zijn voor de gemeenschap.”

In 2015 vertrok pater Charles naar Heerenveen, want hij wilde niet steeds op dezelfde plek blijven. Sinds april 2021 werkt hij om die reden in Veghel. Het was een bijzonder begin in een coronatijdperk. Hij maakte met alle beperkingen de kennis met de kerngroepen, maar verheugt zich er op om veel nieuwe mensen te kunnen ontmoeten.

De missie van pastor Charles

Charles denkt lang na op de vraag wat hij vooral wil bijdragen en hoe hij de toekomst van de katholieke kerk ziet. “Het draait allemaal om het geloof en veel minder om het kerkgebouw”, zegt hij. “Ik wil mensen ontmoeten bij hun club of op een terras. Ik hoop dat mensen thuis weer over geloof gaan praten. Dat ze gaan leven vanuit hun gevoel en hun hart. Er is een grote dictatuur vanuit de gemeenschap die de lat ontzettend hoog legt voor mensen. Maar ook voor mensen met krakende knieën moet dat een fijne groep van mensen zijn.”

Pater Charles gelooft in een mooie toekomst voor de kerk en het geloof als er wat verandert op de manier waarop wij dat geloof vormgeven. “De wereld van nu is kaduuk. Het werkt gewoon niet. Niet alles is maakbaar. Er zijn veel mensen op zoek naar zingeving. Waarom ben ik op aarde? Blijf jezelf vragen stellen tot het eind. Blijf zoeken naar wat echt belangrijk voor je is, daar draait het om.”

Pater Charles stelt zichzelf ook steeds van dit soort vragen. Hij voelt zich daarin een vrije geest. Hij staat mensen graag bij in het lessen van hun geestelijke dorst. In Veghel en omstreken zal hij vaak te zien zijn de komende jaren.