Zorg om kwetsbare kinderen
MEIERIJSTAD - De meeste kinderen zitten al bijna een maand thuis. Zeker voor kwetsbare kinderen is dat zwaar. Zij missen nu de extra ondersteuning van speciaal onderwijs of hun coach. Extra zuur als je bedenkt hoe lastig het vaak is om de juiste ondersteuning te krijgen. Een ouder en coach vertellen daarover ….
Lastige puzzel
“Sam is al vanaf jonge leeftijd bekend met autisme,” vertelt zijn moeder Cathy. “Hij is intelligent en weet wat de samenleving van hem verwacht. Hij wil daar dolgraag aan voldoen. Maar voor hem bleek dat uiteindelijk te zwaar. Na de basisschool ging hij naar een reguliere middelbare school. Die stap bleek al binnen een paar maanden te groot. We hebben toen snel hulp gezocht. Maar het was niet zo simpel om de puzzel voor passend onderwijs te leggen.
Tot rust komen
"Sam raakte zo overprikkeld dat school helemaal niet meer lukte. Uiteindelijk zijn we bij Buro3o terecht gekomen. Daar kunnen kinderen weer helemaal tot rust komen. Ze kijken waar kinderen behoefte aan hebben en bouwen vanuit succeservaringen weer vertrouwen bij een kind op. Het uitgangspunt is dat een kind kan doen waar hij het beste in is. Sam gaat normaal gesproken met heel veel plezier vier dagen per week naar deze dagbesteding toe. Je ziet dat het stap voor stap beter met hem gaat. Voor mij was het eerste gesprek met Buro30 heel hoopgevend. Sam mocht daar gewoon meteen zijn wie hij was. Dat was een enorme opluchting en gaf ons vertrouwen dat onze zoon daar op zijn plek zou zijn.”
Stap voor stap
Juist dat is ook de manier waarop Anne Stottelaar werkt. Zij opende in december zorgboerderij Stap voor Stap in Sint Oedenrode. “Wij willen niet met labels werken. Iedereen kan iets en heeft een talent. Dat willen we hier mensen laten (her)ontdekken. Er komen hier ook kinderen en jong volwassenen die niet meer naar school kunnen.” Dat zijn- -net als Sam - leerplichtige jongeren die uitgevallen zij in het onderwijs. De reden hiervan is vaak heel divers, maar kan zijn autisme of psychische problemen. Vaak komt dit door psychische problemen of doordat ze autisme hebben.
Haalbare doelen
“In het beging moeten cliënteneerst tot rust komen,” legt Anne uit. “Dat is ook belangrijk, want alleen vanuit ontspanning kun je groeien en weer zelfvertrouwen opbouwen. Op onze zorgboerderij kunnen ze genieten van het buiten zijn en de dieren. Even niks moeten is in het begin zó belangrijk. Dat bouw je daarna op door samen haalbare doelen te stellen. Die lijken voor buitenstaanders soms heel klein, maar dat zijn ze niet. We laten cliënten deelnemers graag meehelpen op de boerderij: op hun eigen manier en in hun eigen tempo. Maar vooral op een manier die zij leuk vinden. Zo werken we stap voor stap aan meer zelfvertrouwen. We willen vooral laten ervaren dat je goed bent zoals je bent. Het is voor veel cliënten deelnemers een opluchting om even verlost te zijn van de prestatiedruk in de maatschappij. Ze krijgen hier de tijd om uit te vinden wat hun waardevolle plek in de samenleving is.”
Het kind centraal
Sam zit nu op zijn plek, maar dat heeft wel even geduurde. Cathy: “Het duurde best lang voordat voor Sam de juist plek gevonden was, ook al puzzelde iedereen mee: de school, de begeleider die thuis kwam én de gemeente. We hadden geluk dat de consulent van de gemeente ons gezin al jaren kende. Zij kon onze vraag om hulp heel goed inschatten. Maar niet iedereen kan of doet dit. De ene consulent kijkt strak naar de regels en minder naar de mens. Bij ons stond Sam centraal. Het is fijn dat we samen naar de mogelijkheden konden blijven kijken. Dit zouden we iedereen die in deze situatie komt te zitten gunnen. "
Je kind is alles waard
Daarnaast merk je dat de gemeente maar ook de organisaties waarmee je in aanraking komt soms in een soort kramp schieten als het over geld gaat. Als ouders begrijp je dat niet altijd, want je kind is alles waard. Dat is ook wat mee wil geven: blijf naar de kinderen en hun gezinnen kijken en naar wat zij op dat moment nodig hebben, dan bespaar je in mijn ogen uiteindelijk zelfs geld!“
Weg met die wachtlijsten
Een andere frustratie zijn de lange wachtlijsten. Stap voor Stap is net geopend en heeft nog geen wachtlijsten. Maar Sam kreeg daar wel mee te maken. Dat maakte het extra frustrerend voor hem en zijn ouders. “Je weet dat er een goede plek is voor je kind, maar je kunt daar nog niet heen. Dat vond ik echt wel lastig om mee om te gaan. Ik geloof dat er een hoop leed voorkomen kan worden als de wachtlijsten minder lang zouden zijn. Ik hoop dan ook dat de overheid zich hier voor gaat inzetten want ook hiermee kan een hoop leed bespaard worden.”
